به گزارش لیزنا، عبد الحسین حائری کتاب شناس، فهرست نگار، مصحح نسخ خطی و پژوهشگر نسخ خطی پس از عمری تلاش و کوشش در راه معرفی مواریث فرهنگی و مکتوب ایران و اسلام دیشب به دیار باقی شتافت.

عبدالحسین حائری یزدی تیرماه ۱۳۰۶ در شهر قم به دنیا آمد. پدرش آقا میرزا احمد حائری از علمای روزگار خود بود و پدربزرگش (پدر مادرش) آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، مؤسس حوزه علمیه قم بود. او در همان اوان کودکی قرآن و قدری خواندن و نوشتن را در مکتب فراگرفت. بعد هم نزد پدر مقدمات عربی و بعضی کتاب های لغت و دروس مدرسه ای را خواند. سپس سطوح عالی فقه و اصول را تا سن ۱۹ سالگی نزد استادانی چون آیات عظام حاج شیخ مرتضی حائری (دایی اش)، حاج شیخ محمد صدوقی و حاج سیدمحمدرضا گلپایگانی به پایان رساند.

بعد از آن نزد مراجع عالیقدری همچون آیات عظام حاج سیدمحمد تقی خوانساری، حاج سیدصدرالدین صدر، حاج سیدمحمد حجت و حاج آقا حسین طباطبایی بروجردی دروس خارج را گذراند و در سن ۲۴ سالگی به درجه اجتهاد نائل شد.

او در سال ۱۳۳۰ به دلایل مختلف به تهران مهاجرت کرد. در این شهر به طور اتفاقی با تفضلی، معاون وقت کتابخانه مجلس آشنا شد که تفضلی از او دعوت کرد به کتابخانه مجلس برود. در آن جا نسخه های خطی را به او نشان دادند و از همان موقع شروع به نسخه شناسی و فهرست نگاری کرد.

پس از تأسیس اداره بررسی و تحقیق در کتابخانه، در سال ۱۳۴۳، مسئولیت آن جا به عهده وی گذاشته شد. در سال ۱۳۵۴ ریاست کتابخانه را عهده دار شد و در سال ۱۳۶۳ نیز ریاست کتابخانه شماره دو مجلس به وی واگذار شد. در سال ۱۳۶۸ هم به عضویت هیئت امنای کتابخانه های عمومی کشور درآمد.

او همچنین ۱۷ سال عضو هیئت مؤلفان لغت نامه دهخدا بود و بر چاپ چند جلد از آن نیز نظارت داشت. وی صاحب نظریه «بازنویسی تاریخ علم بر اساس بازنویسی فهارس نسخ خطی» است که جایزه ای جهانی را نیز برایش به ارمغان آورده است.

استاد حائری بیش از نیم قرن (از سال ۱۳۳۱ تا کنون) در کتابخانه مجلس شورای اسلامی مشغول به خدمت بود و نزدیک به ۲۰ سال از این دوران را عهده دار سمت ریاست کتابخانه مجلس بود.