«تاگور» نخستين اديب از قاره آسيا که جايزه نوبل گرفت

و استناد او به يك شعر پارسي ـ اندرزهاي تاگور

«رابيندارانات تاگور R. Tagore» اديب، شاعر، نويسنده، موسيقيدان و فيلسوف شهير هند هفتم آگوست 1941 درگذشت. وي در ماه مي 1861 در کلکته به دنيا آمده و تحصيلات عالي خودرا در دانشگاه لندن به پايان برده بود. اين اديب بنگالي که مبلّغ يک فرقه برهمايي بود در سال 1311 هجري خورشيدي (1932) از ايران ديدن کرده و با انديشمندان ايراني به مذاکره و تبادل نظر پرداحته و در مجلس شوراي ملي نيز حضور يافته بود.
     تاگور نخستين اديب آسيايي بوده است که برنده جايزه ادبي نوبل (جوايز سال 1913) شده است. از تاگور تاليفات متعدد ازجمله مجموعه هاي شعر، داستانهاي کوتاه و نيز فرضيه هاي فلسفي متعدد باقي مانده است.
    وي سرنوشت انسان را به مصداق اين شعر پارسي در دست خودش (خودِ فرد) مي داند:
    
     تو كه مي كني اختر خويش را بد                                  مدار از فلك چشم نيك اختري را
    
    تاگور كه در اين زمينه يك رساله دارد نوشته است كه اگر يك انسان از جواني با محاسبه و تعقّل و در نظرگرفتن ايام پيري خود پيش برود هيچگاه پشيمان و درمانده نخواهد شد و به زمين و زمان بد نخواهد گفت و ستاره اش را متهم به سيه روزي اش نخواهد كرد. نيكبخت شدن و پيروزي و شادي در دست خود افراد است. در جواني و دوران توانمندي نبايد از انديشه كردن براي آينده گريز زد. زندگي همانند يك رشته زنجير است كه اگر يك حلقه اش ضعيف باشد كه خود فرد آن را ضعيف ساخته، دوام و استحكام نخواهد داشت. تاگور در عين حال گفته است كه جوان را نبايد بدون اندرز و آموزش رها ساخت و از اينجاست كه به اهميت مدرسه، كتاب و نشريات (رسانه ها) و چه كساني آنها را اداره مي كنند پي مي بريم. به يك جوان بايد تفهيم شود كه لذت پيروزي و «افسوس نخوردن» پايدار و شيرين است و خوشگذراني شبانه زودگذر است و خستگي روز بعد را به دنبال خواهد داشت.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: